पाऊलखुणा मराठी कविता |marathi poetry on love | marathi poem on love |prem marathi kavita

कधी -कधी असच होत मी चालताना एकटा असतो .पण कुणी तरी सोबत चालत आहे अस नेहमीच जाणवत . पण मला ती अनोळखी अदृश चहूल कधी भीतीदायक वाटलीच नाही .

कधी कधी मी त्या अदृश शक्तीसोबत बोलायचा हि प्रयत्न केला आणि जाणवलं कुणी तरी आपलच आहे कदाचित मागच्या जन्मच कोण्ही सोबती ....

माझा नेहमीच पाठलाग करत कुणी

मझ्या संगेच असत कुणी प्रत्येक क्षणी

दिसत नसल तरी भासत मनोमनी

पण नक्कीच असत कुणी तरी

मी एकटाच असतो चालतांना

पण चाहूल जाणवते कुणाची तरी

सुन्या सुन्या त्या वाटेवरी

खरच असत कुणीतरी

त्या वाटेवर अचानक थांबतो मी

बघतो सगळ्या बाजूंनी

मोठ्याने म्हणतो आहे का कुणी

तेंव्हा बोलत कुणी मुक्या शब्दांनी

असच घडत पावलोपावली

अन जेव्हां वळून बघतो मी माघारी

तेंव्हा मझ्या पाऊलखुणा माझ्याच असतात

पण त्या संगे पाऊल खुणा असतात कुणाच्या तरी